در ساحل زندگی مشغول قدم زدن با خدا بودم...

لحظه ها مثل نسیمی صورتم را قلقلک میدادند...

ردپای من و خدا با هر قدم بر روی شن ها اثری باقی می گذاشت...

ناگهان در سراشیبی سختی فقط یک ردپا باقی ماند !

بعد از گذر ان سراشیبی  دوباره رد پاها دوتا شدند !

از خدا پرسیدم:چرا مرا در موقع گذر از سختی ها تنها گذاشتی؟

خدا لبخند گرمی زد و گفت:من تو را در ان موقع تنها نگذاشتم.تو در ان موقع  در اغوش من بودی.